O cazador cazado.

Nun curruncho do Olimpo, certo día
que o dios fillo de Venus e de Marte,
inda neno e sin xeito no seu arte,
no manexo do arco se impoñía,
botou man dunah frecha afiada e forte
e ó ceo a dirixeu tan por dereito,
con tan cativa sorte,
que, ó caír, encravóuselle no peito,
Amor, de amor ferido,
queixouse do dolor cun ¡ai! Sentido,
agre e doce, ridor e lastimeiro…
¡E foi este salaio de Cupido
o madrigal primeiro!

Cabanillas, R., Vento mareiro